Alan Hollinghurst: "Ik ben behoorlijk goed in het trotseren van verwachtingen"

Een heel leven, of bijna, en daarbinnen een halve eeuw Engelse geschiedenis, van de jaren zestig tot de Brexit. Alan Hollinghursts Evenings is een dik boek, net als alle andere boeken van de 71-jarige schrijver. Je nestelt je er comfortabel in, er ontbreekt niets – noch charme, noch humor, noch satire, noch hartzeer. Dickens zien in een Britse romanschrijver is niet bepaald origineel, maar het is absoluut Great Expectations waar we in de inleiding aan denken, alsof Pip een lunchdate heeft gehad met de oude, rijke Miss Havisham. Dave Win is een zestigjarige acteur van gemengde afkomst, en Cara is degene die hem in andere tijden, samen met haar man Mark, een beurs voor een prestigieuze school bezorgde. "Ik vraag me soms af wat je toen van ons vond," vertelt ze hem op 90-jarige leeftijd. Van daaruit keren we terug naar de adolescentie, naar de leeftijd waarop Dave, afkomstig uit een arbeidersgezin en te gast bij zijn "weldoeners", ontdekte wat voorrechten waren, hoe lief hij was voor theater en welke onuitwisbare emoties losmaakten bij de aanblik van een "pluizige buik" in een kleedkamer.